The imperative Emir cümleleri

THE IMPERATIVE (EMIR CUMLELERI)

Bugünkü konumuz ‘Imperatives’ yani ‘Emir Cümleleri’. İngilizce fiillerin sözlüklerde hep başında ‘to’ kullanılarak yazıldığını görürüz. 

E.g. ‘to go’, ‘to do’, ‘to drink’, ‘to eat’

‘To’ fiillerin başına geldiğinde -mek, -mak anlamına gelir. Biz bir fiilden bahsederken başına ‘to’ getirmek durumunda kalırız çünkü fiili tek başına yazarsak (go, eat, drink… gibi) bu aslında ‘emir cümlesi’ anlamına gelir. 

Yani siz ‘to go’ yerine ‘go’ yazarsanız, emir vermiş olursunuz. Bu yüzden sözlüklerde sözcüğün fiil olduğunu belirtmek için başına ‘to’ eklenir. 

To go (gitmek) – Go (git)

To eat (yemek) – Eat (ye)

To do (yapmak) – Do (yap)

Biz bugün emir cümlelerini inceleyeceğiz. 

Emir cümleleri aslında İngilizce’ de oldukça kolay konulardan biridir. Fiiller tek başına okunduğunda bile emir cümlesi olarak sayılabilirler. 

Birkaç örnekle detaylandıralım. 
❖ Open the door. (Kapıyı aç.

❖ Drink your milk. (Sütünü iç.)

❖ Sit down. (Otur.)

❖ Wake up. (Uyan)

❖ Speak loudly. (Sesli konuş.)

❖ Do your homework. (Ödevini yap.)

❖ Come here. (Buraya gel.)➢ Fark ettiysek cümlelerin hiçbirinde ‘I, you, we, they, he, she, it’ öznelerinden hiçbirini kullanmadık. Çünkü emir cümlesi kurarken zaten karşımızda olan kişiye yönelik kurduğumuz varsayıldığı için bu cümlelerde özne kullanmayız. Fakat ‘drink your milk’ veya ‘do yourhomework’ cümlelerinde kullandığımız ‘Your(senin)’ zamirini iyelik eki olduğu için aidiyet belirtmek amacıyla kullanabiliriz.

Eğer biz olumsuz bir emir cümlesi kurmak istiyorsak ‘don’t’ yardımcı fiilini cümlenin başına getirmemiz yeterli olacaktır. 
❖ Don’t open the window. (Camı açma.)

❖ Don’t watch tv. (Televizyon izleme.)

❖ Don’t talk. (Konuşma.)

❖ Don’t run. (Koşma.)

❖ Don’t be late. (Geç kalma.)➢ Eğer emir cümlesi kurarken biraz daha kibar şekilde söylemek istersek, cümlenin başına ‘Please’ kelimesini getirmemiz yeterlidir.

❖ Please open the window. (Lütfen camı aç.)

❖ Please don’t run. (Lütfen koşma.)➢ Emir cümlelerinde ‘you’ öznesinin kullanıldığını gördüğümüz zamanlar olduğunda, ‘you’ öznesinin cümlede vurgu yapmak için kullanıldığını anlayabiliriz. 

❖ You, call an ambulance. (Sen, ambulansı ara.)

❖ You, bring that chair. (Sen, şu sandalyeyi getir.)

❖ You, eat your dinner. (Sen, yemeğini ye.)